deacon, minister, servant.

Probably from an obsolete diako (to run on errands; compare dioko); an attendant, i.e. (genitive case) a waiter (at table or in other menial duties); specially, a Christian teacher and pastor (technically, a deacon or deaconess) -- deacon, minister, servant.

see GREEK dioko

διακονοι διακονοί διάκονοι διακονοις διακόνοις διακονον διάκονον διακονος διάκονος διάκονός διακονους διακόνους διακόνω διακοπάς διακοπή διακοπήν διακοπής διακόπτεται διακόπτοντος διακοπών διακόψαι διάκοψον διεκόπη διέκοψαν διέκοψας διέκοψε διέκοψεν συνεργὸν diakonoi diákonoi diakonois diakónois diakonon diákonon diakonos diákonos diákonós diakonous diakónous sunergon synergon synergònInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts