STRONGS NT 4131: πλήκτης

πλήκτης, πληκτου, ὁ (πλήσσω) (Vulg.percussor), (A. V. striker), bruiser, ready with a blow; a pugnacious, contentious, quarrelsome person: 1 Timothy 3:3; Titus 1:7. (Plutarch, Marcell. 1; Pyrrh. 30; Crass. 9; Fab. 19; (Diogenes Laërtius 6, 38; others.)

Forms and Transliterations

επλημμέλησα επλημμελήσαμεν επλημμέλησαν επλημμελήσατε επλημμέλησε επλημμέλησεν πληκτην πλήκτην πλημέλησιν πλημμελεία πλημμέλεια πλημμέλειαι πλημμέλειαί πλημμελείαις πλημμέλειαν πλημμελείας πλημμέλημα πλημμελήσαι πλημμελήσεως πλημμελήση πλημμελήσουσι πλημμελήσωσι plekten plēktēn plḗkten plḗktēn

Links

Interlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts