STRONGS NT 4884: συναρπάζω

συναρπάζω: 1 aorist συνήρπασα; pluperfect συνηρπάκειν; 1 aorist passive συνηρπασθην; to seize by force: τινα, Acts 6:12; Acts 19:29; to catch or lay hold of (one, so that he is no longer his own master), Luke 8:29; to seize by force and carry away, Acts 27:15. (Tragg., Aristophanes, Xenophon, others.)

Forms and Transliterations

συναρπασαντες συναρπάσαντες συναρπασθεντος συναρπασθέντος συναρπασθής συναυλίζου συνηρπακει συνηρπάκει συνηρπασαν συνήρπασαν sunarpasantes sunarpasthentos sunerpakei sunērpakei sunerpasan sunērpasan synarpasantes synarpásantes synarpasthentos synarpasthéntos synerpakei synerpákei synērpakei synērpákei synerpasan synērpasan synḗrpasan

Links

Interlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts