Original Word: ἐκδικέω
Part of Speech: Verb
Transliteration: ekdikeó
Phonetic Spelling: (ek-dik-eh'-o)
Short Definition: I give justice over, defend, avenge, vindicate
Definition: I give justice over, defend, avenge, vindicate.

Cognate: 1556 ekdikéō – to dispense justice, carrying a judgment completely through, i.e. with all that is appropriate to it. See 1557 (ekdikēsis).

STRONGS NT 1556: ἐκδικέω

ἐκδικέω, ἐκδικῶ; future ἐκδικήσω; 1 aorist ἐξεδίκησα; (ἔκδικος, which see); the Sept. for נָקַם, פָּקַד, שָׁפַט;

a. τινα, to vindicate one's right, do one justice (A. V. avenge): Luke 18 (1 Macc. 6:22); τινα ἀπό τίνος, to protect, defend, one person from another, Luke 18:3; ἑαυτόν, to avenge oneself, Romans 12:19.

b. τί, to avenge a thing (i. e. to punish a person for a thing): τήν παρακοήν, 2 Corinthians 10:6; τό haima] τίνος ἀπό or ἐκ τίνος, to demand in punishment the blood of one from another, i. e. to exact of the murderer the penalty of his crime (A. V. avenge one's blood on or at the hand of): Revelation 6:10; Revelation 19:2; see ἐκ, I. 7. (In Greek authors from (Apollod.), Diodorus down.)

avenge.

From ekdikos; to vindicate, retaliate, punish -- a (re-)venge.

see GREEK ekdikos

εκδεδίκηται εκδίκει εκδικεις εκδικείς ἐκδικεῖς εκδικείται εκδικηθήναι εκδικηθήσεται εκδικησαι εκδικήσαι ἐκδικῆσαι εκδικήσατε εκδικήσει εκδικήσεις Εκδικησον εκδίκησον εκδίκησόν Ἐκδίκησόν εκδικήσουσί εκδικήσουσιν εκδικησω εκδικήσω ἐκδικήσω εκδικούμενα εκδικουντες εκδικούντες ἐκδικοῦντες εκδικούσαν εκδικώ εκδικών εξεδικήθησαν εξεδίκησα εξεδίκησαν εξεδίκησε εξεδικησεν ἐξεδίκησεν ekdikeis ekdikeîs ekdikesai ekdikêsai ekdikēsai ekdikē̂sai ekdikeso ekdikēsō ekdikḗso ekdikḗsō Ekdikeson Ekdikēson Ekdíkesón Ekdíkēsón ekdikountes ekdikoûntes exedikesen exedikēsen exedíkesen exedíkēsenInterlinear Greek • Interlinear Hebrew • Strong's Numbers • Englishman's Greek Concordance • Englishman's Hebrew Concordance • Parallel Texts